چه عاشقانه ای به به

بسم الله الرحمن الرحیم

میگفت همیشه آرزو داشتم به فقرا کمک کنم،اما خوب نمیدانست چطور و چگونه.آرزویش این بود از ته دل.بزرگتر که شد رسید به سنین جوانی،خداراهش را نشانش داد.توانست هر ماه اندکی هرچند به هزارتومن کمک کند.هیچ نداشت،اما از وقتی انفاق میکرد در راه خدا،روز به روز به ثروتش افزوده میشدطوریکه باور نکردنی بود.اما یکی از همین ماه ها پولی نداشت تا در راه محبوبش پروردگارش بدهد.

این شد که گفت:خدایا هیچی ندارم بدهم،اول ماه بعد هم داره میرسه خودت برسون.خودت برسون که همه چی توی دستان پر قدرت توئه،از تو میخوام.

ناگاه دعایش مستجاب شد.چندروز بعد دید به حسابش مبلغی واریز شده هست!

و چه زیباست این معبود.اجابت کننده دعای کسیکه جز خودش یار و یاوری ندارد.اجابت کننده کسیکه جز به او امید و اعتماد ندارد.

خدایا اجابتمان کن به نیکویی.و به ما صبربده در همه لحظات چرا که تو عشق را برای بندگانت نوشته ای.و کارت جز از روی مهربانی نیست معبود من.

ایاک نعبد و ایاک نستعین یاالله❤❤❤

از پیامیر اسلام صلی الله علیه و آله خوندم که انفاق کنید در راه خدا و مترسید که از ثروتتان کم میشود،بلکه بیشتر هم میشه(متن رو عین حدیث ننوشتم به زبان خودمونی بود)

باورکنیم که با انفاق کردن و کمک کردن به دیگران خودت صدبرابر کمک میگیری.خداگفته یک قدمش باتو،صدقدمش با من.

این پولی که داریم از خدا داریم،بقیه چیزها همه اش وسیله هستن برای بدست اوردنش وگرنه تا خدا نخواد برگی از روی درخت روی زمین نمی افتد.